"Δύο όψεις...."

Λένε πως κάθε κίνηση, κάθε επιλογή καθορίζει το μέλλον μας. Αυτόματα λοιπόν προσέχουμε τι κάνουμε έτσι ώστε το μέλλον να μην μας επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις. Και εγώ αναρωτιέμαι με τη σειρά μου... Ποιός ο λόγος ύπαρξής μας, άμα δεν νιώσουμε ποτέ τον πόνο μιας κακής επιλογής; Πώς γίνεται να κάνουμε τα πάντα τέλεια και με έλεγχο χωρίς μια απογοήτευση και ένα "Γιατί"?

Πάντα ήμουν υπέρ της αυτοκυριαρχίας, όμως όσο περνάνε τα χρόνια αφήνω το εαυτό μου όλο και πιο ελεύθερο. Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να γίνεται το αντίθετο, δηλαδή όσο μεγαλώνει κανείς οι λάθος επιλογές να μειώνονται. Από την άλλη σκέφτομαι επίσης πως τα λάθη δείχνουν πως υπάρχει κινητικότητα στην καθημερινότητά μας. Ξυπνάμε και έχουμε κάποιους στόχους που θέλουμε να υλοποιήσουμε,άσχετα άμα κάποιοι από αυτούς τους στόχους κινούνται σε λάθος κατεύθυνση ή για να το θέσω πιο σωστά δεν φτάσεις καν στην άκρη του στόχου σου. Ε και? Κάθε νόμισμα έχει και δύο όψεις λένε....

Η μία πλευρά του νομίσματος είναι η αυτοκυριαρχία που πολλές φορές σημαίνει ένα σίγουρο μέλλον χωρίς όμως πολλές εκπλήξεις. Η άλλη πλευρά του είναι η κινητικότητα που σημαίνει δίψα για ζωή, λάθη αλλά και απρόσμενες χαρές. Δεν υπάρχει επιπλέον χρόνος για διλήμματα όμως,ας αφήσουμε το νόμισμα να στριφογυρνάει και όταν νιώσουμε έτοιμοι ίσως να το σταματήσουμε.