Βάλε στόχους!!!

Καθ όλη τη διάρκεια ζωής μας κάνουμε όνειρα. Κάποια θα έλεγε κανείς πως είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν, κάποια άλλα αγγίζουν τα όρια της τρέλας και άλλα της επιστημονικής φαντασίας. Με κάποια νομίζουμε πως θα γίνουμε ευτυχισμένοι κι όταν έρχεται η ώρα που επιτέλους βιώνουμε αυτό, που κάποτε είχε χώρο μόνο στη φαντασία μας, νιώθουμε άδειοι.

Γι' αυτό είναι απαραίτητο κάποιος να είναι πολύ προσεκτικός τι εύχεται αλλά και τι νομίζει ότι θέλει. Τα όνειρα που κάνουμε δεν είναι τίποτα άλλο παρά στόχοι. Κάποιοι δύσκολοι, επίπονοι. Άλλοι πιο εύκολοι απ' ότι νομίζαμε και περιμέναμε. Ο κάθε στόχος είναι δυνατός, αν υπάρχει ισχυρό κίνητρο. Κι αν πραγματικά θες να επιτευχθεί πρέπει να μην αφήνεις τις παρασπονδίες να σε ξελογιάζουν.

Σταμάτα επιτέλους να παραπονιέσαι για το σώμα σου και τα κιλά που έχεις βάλει. Κουράστηκες κι εσύ ο ίδιος να ακούς τον εαυτό σου. Κάθε Σαββατοκύριακο η ίδια ατάκα: «Από Δευτέρα θα ξεκινήσω δίαιτα».

Πόσες Δεύτερες πέρασαν κι εσύ δεν άρχισες; Πόσες Τρίτες και Τετάρτες ήρθαν για να σου χαλάσουν το διατροφικό πρόγραμμα που είχες ξεκινήσει κι εσύ τις άφησες; Κάθε φορά που αποφασίζεις να το ράψεις, οι πειρασμοί λες και διαμαρτύρονται κι έρχονται όλοι μαζί. Μην τους αφήσεις. Δε βαρέθηκες πια ν' αφήνεις κάθε φορά στη μέση αυτά που ξεκινάς; Σκέψου πως είναι ένα στοίχημα που βάζεις με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Σταμάτα να αναβάλεις τις δουλειές που έχεις να κάνεις. Μην τα αφήνεις όλα τελευταία στιγμή. Γιατί να τρέχεις, ν' αγχώνεσαι και να δίνεις αφορμές; Το ξέρω, βαριέσαι αλλά σκέψου πως είσαι αναγκασμένος να κάνεις ορισμένα πράγματα. Καλύτερα λοιπόν να τα κάνεις με όρεξη, παρά βρίζοντας την τύχη σου.

Δε θέλεις να διαβάσεις, δε θέλεις να πας στη δουλειά, βαριέσαι να βγάλεις το σκύλο βόλτα νυχτιάτικα, να πλύνεις τα πιάτα, να απλώσεις. Όλοι βαριούνται, αλλά σκέψου πόσο σίγουρος νιώθεις με τον εαυτό σου, όταν έχεις διαβάσει ή το πόσο ξεσκάς όταν περπατάς μέσα στη νύχτα. Ή εκείνη τη στιγμή που κάθεσαι στον καναπέ, τι ανακούφιση νιώθεις που βλέπεις το σπίτι σε μια τάξη.

Και τέλος; Σταμάτα να φοβάσαι τον έρωτα. Έχει περάσει πολύς καιρός που είσαι μόνος σου. Δε βαρέθηκες να βολεύεσαι σε δανεικά σεντόνια; Πληγώθηκες τότε, ναι. Μα αυτό δεν πάει να πει πως πρέπει να χάσεις την πίστη σου στους ανθρώπους. Σε κανέναν να μην επιτρέπεις να σου δημιουργεί φόβο. Αν κάποιος μπορεί να σε κάνει να φοβάσαι αυτός είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Κι ακόμη και σ' αυτόν να μην το επιτρέπεις.

Τίποτα δεν είναι ανέφικτο στον πλανήτη που γεννήθηκες και ζεις. Σήκωσε τα βλέφαρα σου, ρίξε μια ματιά γύρω σου και θα δεις πως τα περίεργα είναι περισσότερα από τα δήθεν φυσιολογικά. Ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ την ονειρεύτηκες και μην υψώνεις τείχη.

Και να θυμάσαι πως όταν θα έρθει η ώρα της επιτυχίας και δεις όλους σου τους στόχους να πραγματοποιούνται, οφείλεις να μην είσαι μόνος. Γιατί κανένα όνειρο και κανένας στόχος δεν έχει αξία, αν δεν έχεις άτομα να μοιραστείς τη χαρά σου.

Οι λάθος φίλοι!!..

Οι άνθρωποι περνούν καλά, φωνάζουν, τραγουδούν, κλαίνε, πονάνε. Θα μπορούσε κανείς, να τους παρομοιάσει, μ' ένα ποτήρι που μέσα έχει αλκοόλ. Στις χαρές χαμογελαστοί πίνουν και χορεύουν. Στις λύπες σιωπηλά και μελαγχολικά πίνουν για να ξεχάσουν. Τι μένει; Γυαλί. Μια γυάλινη ψυχή, αυτό έχουν μέσα τους. Το χείριστο μ' αυτό το υλικό είναι πως όσο κι αν το προσέχεις σπάει πολύ εύκολα. Το μέσα μας είναι γυαλί που το εμπιστευόμαστε σε ξένα χέρια. Θα είναι άραγε προσεκτικοί αυτοί που θα έρθουν; Θα το εκτιμήσουν; Θα το κατανοήσουν ή μήπως βολεύει περισσότερο να υπεκφεύγουμε σε αναίμακτες καταστάσεις χωρίς κανένα ρίσκο;

Το ένα ψέμα φέρνει τ' άλλο, λένε. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα λάθη. Μ' ένα μαγικό τρόπο ένα λάθος αρκεί για να φέρει ένα τεράστιο μπούμερανγκ. Λάθη, λάθη, λάθη. Να τ' αγαπάς τα λάθη σου. Ξέρω, όταν τα σκέφτεσαι σε πονάνε. Μα σ' εκείνα χρωστάς ό,τι σωστό γνωρίζεις τώρα. Εκείνα μόνο μπορούν να σε κάνουν να δεις καθαρά. Να μετανιώσεις, να τρέξεις μπροστά ή πίσω.

Δε συμβαίνει, όμως, το ίδιο και με τους λάθος ανθρώπους. Εκείνοι είναι σαν μια ευθεία γραμμή. Δεν έχουν καμία αρχή και συνάμα κανένα τέλος. Χαμαιλέοντες που παίρνουν πάμπολλες μορφές, τους αρέσει να μεταμφιέζονται σε φίλους μα η αγαπημένη τους στολή είναι εκείνη του «ανθρώπου» σου. Ναι, στο λάθος σημείο και τη λάθος στιγμή.

Άνθρωποι που ποτέ δεν πίστεψαν σε σένα, που ξέχασαν να σου πουν πόσο όμορφος άνθρωπος ήσουν τότε.Που σε πλήγωσαν με τα λόγια τους, που δεν κατάλαβαν ποτέ τι είναι σημαντικό για σένα και τι όχι. «Δεν τους τα έμαθαν σωστά, τους διακατέχουν συμπλέγματα κατωτερότητας, έχουν περάσει πολλά κι έχουν πονέσει πολύ» θα έλεγε κάποιος τρίτος που θα ήθελε να τους δικαιολογήσει. Και τι με αυτό; Ξέρεις πόσα κουβαλάμε εμείς οι υπόλοιποι και πόσα είναι κείνα που κρύβουμε πίσω από ένα χαμόγελο; Στα κομμάτια να πάνε! Εμείς μάθαμε, εκείνοι γιατί ακόμη όχι ;

Θα σου πουν πως δεν μπορείς, θα σου κόψουν τα φτερά καθώς και κάθε ενθουσιασμό. Ξέρεις δε θέλουν να σε δουν να το κάνεις εκείνο το δύσκολο. Είναι αυτοί που θα ουρλιάξουν πως τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζεις. Το νου σου, όμως, τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα αντιλήφθηκες. Ζηλεύουν ακραία καθώς μέσα τους φοβούνται μη τους κάνεις αυτά που εκείνοι κάνουν σ' εσένα.Παράπονα, γκρίνιες και κριτική σε όλους.

Όταν περιβάλλεσαι από τέτοια λάθος άτομα, μην περιμένεις να συμβούν σωστά πράγματα στη ζωή σου. Είναι σαν την ανεμοβλογιά που δεν έχεις περάσει αυτοί οι άνθρωποι. Σε κολλάνε μ' όλες τις έννοιες. Σήκωσε τα τείχη και συνέχισε όπως εσύ είχες μάθει τόσο καιρό που περπατούσες μόνος. Εσύ βρίσκεσαι ήδη στο δρόμο για εκεί που θες να φτάσεις. Αυτοί δεν έχουν ξεκινήσει καν.

Γιατί άραγε ενώνονται άνθρωποι που δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να είναι μαζί; Γιατί επιτρέπεται αυτοί που αγαπιούνται περισσότερο απ' όλους να αλληλοπληγώνονται; Γιατί ο ένας να νιώθει πάντα περισσότερα και γιατί ο άλλος να βουλιάζει στον εγωισμό του; Όταν οι λάθος άνθρωποι, οι άνθρωποι που λανθασμένα βρέθηκαν μαζί, απομακρύνονται ο ένας απ' τον άλλον, τότε τα σωστά πράγματα θ' αρχίσουν να συμβαίνουν. 'Ισως αυτή, εν μέρει, να είναι και η τιμωρία τους.