Τί είναι το απωθημένο τελικά?

Απωθημένο....Απωθημένα καλύτερα..καταπιεσμένα συναισθήματα που παραμένουν στο υποσυνείδητο, αυτά που θέλεις και δεν μπορείς να τα έχεις, το ανολοκλήρωτο, σαν μια ταινία που ήθελες να δεις και έμεινε στη μέση… Μη πραγματοποιημένα όνειρα, επιθυμίες, έρωτες, πράγματα που θα ήθελες να πεις και δεν είπες, πράματα που ήθελες να κάνεις και δεν έκανες, καταστάσεις που θα ήθελες να ζήσεις και δεν έζησες η έστω έζησες αλλά δεν τις χόρτασες, γιατί όλα ήταν μια στιγμή, μια στιγμούλα μικρή χαμένη στο χρόνο, ικανή να σε στοιχειώνει κάθε φορά που η μνήμη αποφασίζει να την επανεμφανίσει σαν φιλμ μέσα στον εγκέφαλό σου, για λίγο… Αλλά αυτό το λίγο εσένα σου έμεινε απωθημένο, ένας ανικανοποίητος πόθος. 
Εγώ πιστεύω ότι τα μεγαλύτερα απωθημένα δεν είναι αυτά που δεν έζησες, αλλά αυτά από τα οποία πήρες μια μικρή γεύση.

Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί κάποια στιγμή τι θα είχε γίνει αν... Αυτά το μεγάλα ΑΝ, που η μνήμη δεν σε αφήνει να ξεχάσεις, κρύβονται υπόγεια και μυστικά, θαμμένα μέσα μας, στα υπόγεια του μυαλού μας. Και ξαφνικά σαν boomerang, με την πρώτη ευκαιρία γυρίζουν πίσω, ανεβαίνουν στην επιφάνεια για να σε στοιχειώσουν, και έτσι ξεκινάς να κάνεις φαύλους κύκλους γύρω από αυτά, άπειρα αναπάντητα ερωτήματα γεννιούνται και συνήθως οδηγούν πάντα σε αδιέξοδο. Τι θα είχε γίνει αν…Συμπέρασμα: τα απωθημένα είναι επικίνδυνα και τρέφονται κυρίως απ’ τη μνήμη.

Υπάρχουν πολλών ειδών απωθημένα, αυτά που είναι από χέρι και φόβο χαμένα και έτσι με αυτά έρχεται η στιγμή που λες εντάξει, δεν τόλμησα αρκετά, ή φοβήθηκα και κατά κάποιο τρόπο συμβιβάζεσαι. Υπάρχουν όμως και απωθημένα που οι συνθήκες δεν επέτρεψαν να πραγματοποιηθούν , ίσως γιατί δεν υπήρξαν οι κατάλληλες ευκαιρίες, ίσως γιατί δεν έκλεισαν σωστά κάποιοι κύκλοι, δεν ολοκληρώθηκαν για πολλούς και διάφορους λόγους… Έλα όμως που αυτά πονάνε περισσότερο από τα άλλα, γιατί εκεί γίνεται το εξής μέσα σου: αρχίζει να δημιουργείται ένας μύθος, μια φαντασίωση όπου τον εν λόγω απωθημένο αρχίζει να αγγίζει την τελειότητα και σκέφτεσαι ενδεχομένως ότι θα μπορούσε να σου προσφέρει κάτι καλύτερο από αυτό που ζεις τώρα, ακόμα χειρότερα, αν η πραγματικότητά σου είναι κόλαση, εσύ θα ζεις στο παραμύθι του «αν γινότανε όλα θα άλλαζαν». Μάταια θα προσπαθείς να προσποιηθείς ότι δεν είναι εκεί, να το προσπεράσεις, να το απαρνηθείς, να το ξεχάσεις, να το ξεπεράσεις κλπ. Καλό θα ήταν να μην υπήρχαν τα απωθημένα ή τουλάχιστον να μην αφήναμε απωθημένα. Και ποιος δεν έχει όμως?!

Το μυαλό θυμάται πάντα αυτά που πέρασε ως ιδανικά, ίσως για αυτό είναι τόσο δύσκολο να ξεχάσεις ένα απωθημένο, είναι σπάνιες οι φορές που το απωθημένο απομυθοποιείται στα μάτια μας, γιατί πάντα θα υπάρχει υποσυνείδητα αυτό το αν… Τα άτομα ή οι στιγμές που υπήρξαν στην ζωή μας για λίγο ή πολύ και δεν ζήσαμε ό,τι θέλαμε μαζί τους, που έφυγαν και ίσως να άφησαν αναπάντητα ερωτήματα, όπως τι πήγε στραβά, πού και γιατί φταίξαμε,γιατί δεν συνεχίστηκαν, μετατράπηκαν σε απωθημένα και η μνήμη, κύριος λόγος τον θλίψεών μας ,τους κρατάει εκεί και υπενθυμίζει ότι όλα ήταν τέλεια και ας μην ήταν. Για κάποιο περίεργο λόγο εμείς αλλιώς τα θυμόμαστε και έτσι αυτού του είδους τα απωθημένα σπάνια απομυθοποιούνται, επειδή η μνήμη μας τα τελειοποιεί. Γιατί όμως βλέπουμε κάτι σαν ιδανικό, από τη στιγμή που ξέρουμε πως δεν είναι για μας; Ή μήπως τελικά είναι και δεν έχουμε απλά τα κότσια να το παραδεχτούμε και να προσπαθήσουμε γι' αυτά? 

Πάντα στο μυαλό μας όμως θα είναι το ιδανικό, το παραμύθι που έμεινε στη μέση, χωρίς όμως το ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα. Αφήσαμε λοιπόν το παραμύθι στη μέση, ξεχάσαμε ότι ο κακός ο λύκος έφαγε την κοκκινοσκουφίτσα, δεν είδαμε ούτε τους δράκους, ούτε τις μάγισσες, πήγαμε κατευθείαν στο τέλος, στο έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Στην περίπτωση του απωθημένου όμως δεν υπάρχει το ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα, δυστυχώς εμείς επιλέγουμε να το κρατάμε σαν τη μαγεία ενός παραμυθιού, αψεγάδιαστο και παρόλο που στην ζωή υπάρχουν πολλοί κακοί λύκοι και μάγισσες, εμείς παραμένουμε και επιμένουμε να θυμόμαστε ότι αν το παραμύθι μας τελικά είχε τέλος θα ζούσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα. 

Μα δεν έχουν όλα τα παραμύθια καλό τέλος στην πραγματική ζωή, όταν ήμασταν παιδιά συνήθως είχαν και έτσι πρέπει, τουλάχιστον στα παραμύθια. Τι θα γινόταν όμως αν οι ιστορίες των ηρώων των παραμυθιών συνεχίζονταν; Θα είχαν καλή συνέχεια ή μήπως οι πριγκίπισσες των παραμυθιών δεν θα ήταν τόσο ευτυχισμένες όσο τις αφήσαμε;

Λένε πως οι πιο δυνατές στιγμές ή και έρωτες είναι οι ανεκπλήρωτες, ίσως αν σκέφτεσαι ότι καλύτερα να ζήσεις κάτι στο ελάχιστο παρά να μην το ζήσεις καθόλου, ίσως έτσι τελικά το απωθημένο να εκπληρώνεται…

Μην με Αγαπάς!

Μην με αγαπάς, δεν χρειάζεται ούτε καν να με συμπαθήσεις.
Δεν είναι υποχρεωτικό να ταιριάζουμε όλοι, δεν γίνεται να ταιριάξουμε όλοι! Και δε θα ήταν και ενδιαφέρον κιόλας..

Ακόμη και μέσα σε μια οικογένεια δεν υπάρχει το τέλειο, με κάποιους σε χωρίζουν στρατόσφαιρες και με άλλους μιλάς απλά με τα μάτια. Απλώς εκεί σε ενώνει το αίμα.

Έτσι ακριβώς ισχύει και με όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Εγώ μπορεί σε εσένα να είδα τον παράδεισο κι εσύ το απόλυτο τίποτα.
Μπορεί για εμένα να είσαι η γλυκιά μου εμμονή, κι εγώ για εσένα μια <<ξανθιά γκόμενα>> με υπαρξιακά.

Πρέπει να αποδεχόμαστε την εκτίμηση των άλλων και να προχωράμε
δεν μπορώ να έχω πολλές γλυκανάλατες επικοινωνίες με όλους γύρω μου,εγώ επιλέγω
που θέλω να είμαι.

Γιατί πρέπει να ζητιανεύω το ενδιαφέρον κάποιων;;
Γιατί να συμπεριφέρομαι σαν κοριτσάκι του λυκείου που περιμένει μια ματιά
διεκδίκησης και επιβεβαίωσης;

Έτσι πράττουμε οι περισσότεροι, ώρες και μέρες ζητιανεύουμε την συμπάθεια όλων λες και μαζεύουμε bonus για ζωές σε κάποιο video game.
Αν δεν το κάνεις, ακούς το θεϊκό, "μήπως είσαι λίγο ξινή;", "μα γιατί νευριάζεις;" ,"πόσο αντικοινωνική είσαι;"

Όχι δεν νευριάζω απλά κουράζομαι, ούτε ξινή είμαι απλά προτιμώ την αλήθεια από το ψέμα, προτιμώ την απόρριψη παρά τον οίκτο. Και αντίστοιχα προτιμώ να είμαι αληθινή παρά υποκρίτρια.

Δεν είμαι λούτρινο αρκουδάκι, υπάρχω και αντιλαμβάνομαι.
Δεν είμαι τέλεια κι ούτε θέλω να γίνω. Με αγαπώ γιατί ποτέ δεν είπα ψέμματα στην καρδιά μου, ποτέ δεν ακρωτηρίασα το μυαλό μου.

Αφού δεν σε κέρδισα, αφού δεν σε έπεισα,απλά μην με αγαπάς!

Σ ευχαριστώ για όλα!

Είναι εκείνη που σε κράτησε από το χέρι και μαζί της έκανες τα πρώτα σου -αβέβαια ακόμη-βήματα. Είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος στη ζωή σου, είναι η μαμά σου.

Σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που θα διαφωνήσεις ή και θα μαλώσεις μαζί της, συνήθως για ασήμαντα πράγματα. Όπως για παράδειγμα λόγω της επιμονής της με την καθαριότητα ή λόγω της υπερπροστατευτικότητάς της. Ενδεχομένως να φτάσεις στο σημείο να μην επιθυμείς να της μιλήσεις, κάποιες φορές. Δε γίνεται όμως σε καμία περίπτωση να της κρατήσεις κακία. Διότι το ξέρεις καλά πως η αγάπη της για σένα είναι αγνή και ανιδιοτελής και ότι όποτε τη χρειάζεσαι είναι πρόθυμη να σε ακούσει χωρίς κριτική διάθεση, δίνοντας μια λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζεις. Ακόμη κι όταν δεν της εκμυστηρεύεσαι κάποιο ζήτημα που σε βασανίζει, αυτή αμέσως το καταλαβαίνει και φυσικά δείχνει κατανόηση χωρίς να σε φέρει σε δύσκολη θέση. Αρκεί απλώς ένα βλέμμα τρυφερό και μια αγκαλιά για να απαλύνει τον πόνο σου.

Πώς θα μπορούσες να ξεχάσεις, επίσης, όλες εκείνες τις φορές που αρρώσταινες και στεκόταν στο πλάι σου ανήσυχη και ξάγρυπνη, μέχρι να πέσει ο πυρετός σου και τις απανωτές κλήσεις που έβρισκες στο κινητό σου όταν αργούσες να επιστρέψεις από κάποια βραδινή έξοδο; Έχετε περάσει τόσο πολλά μαζί και καθώς ενηλικιώνεσαι και αρχίζεις να συνειδητοποιείς το μεγαλείο της ψυχής της, αισθάνεσαι την ανάγκη να της πεις ένα ευχαριστώ για όλα όσα σου έμαθε και συνεχίζει να σου μαθαίνει στην πορεία της ζωής σου.

Παρότι ξέρεις πως δε ζητά αναγνώριση για τους κόπους της και ότι το πιο σημαντικό πράγμα για μια μητέρα, είναι απλώς να βλέπει το παιδί της αληθινά ευτυχισμένο. Όσα χιλιόμετρα μακριά της κι αν βρίσκεται. Γιατί έρχεται κάποτε και η στιγμή του αναγκαίου αποχωρισμού, καθώς εσύ θα πρέπει να εγκαταλείψεις για πρώτη φορά την οικογενειακή εστία και να ταξιδέψεις σε μία άλλη πόλη, προκειμένου να πραγματοποιήσεις τα όνειρα και τους στόχους σου. Αυτή είναι μία κατάσταση την οποία δε θα αποδεχτεί με ευκολία. Γιατί παρατηρεί ότι έχεις μεγαλώσει πια και φοβάται πως, τώρα που θα μάθεις να ζεις μακριά της και να διαχειρίζεσαι τα προβλήματα χωρίς τη δική της βοήθειά, δε θα την έχεις ανάγκη όπως παλιά. Κι η αλήθεια είναι πως, εξαιτίας των νέων ευθυνών που είχες επωμιστεί, ίσως να μην αναζητούσες και τόσο πολύ τη μαμά σου. Δεν της τηλεφωνούσες ούτε και την επισκεπτόσουν, πλέον, συχνά, θεωρώντας δεδομένη την παρουσία της.

Όπως όμως μεγαλώνεις εσύ, έτσι μεγαλώνει κι αυτή και δε θα βρίσκεται, δυστυχώς, για πάντα εκεί. Γι' αυτό μη λησμονείς όλες τις θυσίες και τους κόπους που κατέβαλλε για να σε μεγαλώσει αλλά και το πόσο δύσκολος είναι ο ρόλος που έχει αναλάβει. Ας πούμε, λοιπόν, ένα μεγάλο ευχαριστώ στις μαμάδες μας που ήταν, είναι και θα είναι για πάντα δίπλα μας, αψηφώντας όλες τις αντιξοότητες.

Είναι εύκολο να κρίνεις

Σου είναι εύκολο να με κοιτάς στον δρόμο και επειδή δεν είμαι σαν και σένα ή δεν λειτουργώ με βάση την δική σου λογική να με κρίνεις. Σου είναι εύκολο να με κατηγορείς γιατί δεν έπραξα με τον ίδιο τρόπο που πράττεις και εσύ.

Δεν δέχεσαι την κριτική για τον εαυτό σου, αλλά σου είναι εύκολο να κάνεις οποιαδήποτε κριτική στους άλλους. Πιστεύεις ότι σε αυτό που με κρίνεις αρνητικά είσαι καλύτερος από εμένα. Με ποια βάση; Επειδή στο είπαν ή επειδή το πιστεύεις;

Αλλά ας πούμε ότι όντως είσαι καλύτερος από εμένα σε αυτό που με κρίνεις αρνητικά! Ποιος σου είπε ότι θα έπρεπε να είμαστε ίδιοι; Κι αν εγώ έμπαινα στην διαδικασία να κάνω αυτό που κάνεις εσύ σε μένα, πόσο στοίχημα πας ότι θα βρω και γω πολλά που τα κάνω καλύτερα από εσένα;

Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι το ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω αν κάνεις καλά κάτι ή όχι. Με την ίδια λογική όμως, ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις εμένα;

Με γνωρίζεις; Ακόμα κι αν με γνωρίζεις, δεν έχουμε τα ίδια βιώματα. Δεν μεγαλώσαμε το ίδιο. Δεν πέρασες ότι πέρασα, δεν έζησες ότι έζησα. Δεν είσαι εγώ!

Αλλά με αυτό που κάνεις με βάζεις στον πειρασμό δυστυχώς να πω και εγώ κάτι για σένα. Για να μπαίνεις στην διαδικασία να ασχολείσαι με αυτό που θεωρείς πως δεν κάνω καλά, προφανώς είσαι κάποιος που νιώθεις καλά με το να δείχνεις τα ελαττώματα των άλλων. Κατά πόσο βέβαια είναι ελάττωμα αυτό που εσύ μου καταλογίζεις μπορεί να είναι καθαρά υποκειμενικό.

Αν για σένα είμαι τρελή επειδή μου αρέσει να φέρομαι αυθόρμητα και τρελά στην ζωή μου, ίσως είναι ο τρόπος μου για να την αντιμετωπίσω. Αν αυτό εσένα σου φαίνεται ελάττωμα με την ίδια λογική θα έπρεπε να θεωρώ εσένα ανισόρροπο που λειτουργείς μόνο με την λογική σε καθημερινή βάση.

Αν είμαι ανάπηρη και δεν μπορώ να περπατήσω, αυτό δεν σε κάνει καλύτερο από εμένα επειδή τα δυο σου πόδια λειτουργούν κανονικά. Η πραγματική αναπηρία δεν βρίσκεται στο σώμα, αλλά στο μυαλό. Κι αν κάποιος απ' τους δυο μας θα έπρεπε να κατοχυρώσει το χαρακτηριστικό «ανάπηρος» μάντεψε ποιος από τους δυο μας θα έπρεπε να το κατέχει. Αλλά και πάλι δεν είμαι εγώ αυτός που θα το κρίνει.

Ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο έχοντας τα ίδια δικαιώματα. Όλοι μας είμαστε το ίδιο. Είτε είμαι ψηλός, κοντός, εύσωμος, αδύνατος, όμορφος, άσχημος... Δεν ξέρω σε ποιο σημείο της ιστορίας σου, σου είπαν ότι είσαι καλύτερος από μένα ή από τον οποιοδήποτε, αλλά δεν είσαι!

Κρίνεις εσύ εμένα; Γιατί; Με ποιο δικαίωμα; Ποιος σου έδωσε το προνόμιο να κρίνεις; Και αντί να ασχολείσαι με το τι κάνω εγώ, γιατί δε ρίχνεις μια ματιά στον καθρέφτη σου να κρίνεις εσένα για το τι κάνεις σωστό ή λάθος;

Σε νοιάζει με ποιον βγήκα; Με ποιον κοιμήθηκα; Τι έφαγα; Τι ρούχα φορούσα χτες; Γιατί; Δεν έχεις να ασχοληθείς με τίποτα άλλο, ή μήπως τελικά είμαι τόσο σημαντική για σένα και δεν θες να το παραδεχτείς;

Κοίτα φίλε μου εγώ δεν θα σε κρίνω γιατί δεν είμαι άξιος να κρίνω κανέναν. Τώρα γιατί εσύ θεωρείσαι πιο άξιος από εμένα μόνο εσύ το ξέρεις, αλλά και πάλι δεν το λέω και με σιγουριά. Παρόλα αυτά, θα σου πω το εξής...

Καλύτερος δεν είναι κανείς από κανέναν. Αλλά με αυτό που κάνεις ένα είναι σίγουρο. Ότι με κάνεις να φαίνομαι ανώτερη από ...εσένα !!!

Ο καλύτερός μου φίλος!

Οι περισσότερες γυναίκες, θα σου πουν πως ο σημαντικότερος άντρας στη ζωή τους, είναι ο πατέρας τους! Κάποιες άλλες όμως, λιγότερες μεν αλλά όχι αμελητέες, θα σου μιλήσουν για τον αδερφό τους.

Θα σου πουν για τα μυστικά που τους εμπιστεύτηκαν και τα κράτησε για πάντα κι άλλες χιλιάδες ιστορίες..
Γιατί όμως είναι ο αδερφός τόσο σημαντικός; Τι είναι αυτό που κάνει τη σχέση αυτή τόσο μοναδική;
1. Είναι αυτές οι συζητήσεις που κρατάνε για πάντα!
Για ότι κι αν τον ζαλίζεις, για τα προβλήματά σου, για να θυμηθείτε το παρελθόν ή να γελάσετε μαζί, μπορεί να μείνει μαζί σου μέχρι τα ξημερώματα, κι όσο θα προχωράτε την κουβέντα τόσο θα περνάτε καλά!
2. Σ’αγαπάει χωρίς όρους και όρια!
Οι γονείς σου σε αγαπάνε και το ξέρεις. Αλλά η αλήθεια είναι πως αν ήξεραν τι κάνεις στην ζωή σου, μπορεί και να μην σου ξαναμιλούσαν, μη γελιόμαστε. Ο αδερφός σου, όμως, τα ξέρει όλα. Ό,τι έχεις κάνει. Ό,τι κάνεις, το ξέρει. Μπορεί να σε καλύψει, μπορεί να σε μαλώσει, μπορεί να σου θυμώσει αλλά η αγάπη του είναι αδιαπραγμάτευτη!
3. Θα σε καλύπτει πάντα και θα φυλάει τα νώτα σου!
Πολλές φορές ο αδερφός σου έχει τον ρόλο του προστάτη και σωματοφύλακα, γιατί είναι πάντα έτοιμος να σε βοηθήσει με ένα νεύμα.Είναι πάντα ο ιππότης σου!!
4. Οι καλύτερες μνήμες σου έχουν πάντα τον αδερφό σου!
Η παιδικότητά σου, η εφηβεία σου, οι μνήμες σου, τον περιλαμβάνουν. Είναι εκείνος που έπαιζε μαζί σου για ώρες, που παίζατε ξύλο και πεθαίνατε στο γέλιο, που λιώνατε μαζί βλέποντας τα Σ/Κ κινούμενα σχέδια και που σε όποια σας σκανταλιά ήταν πάντα εκεί να βάλει το κερασάκι στην τούρτα.
5. Ακόμα κι έχετε να μιλήσετε μήνες (πράγμα σχεδόν αδύνατο) μπορείτε να πιάσετε την κουβέντα από εκεί που την αφήσατε!
Δεν είναι πρόβλημα αν μένετε μακριά και χαθήκατε για λίγο ή αν η καθημερινότητά σας έχει ρουφήξει. Μπορείτε με το που θα συναντηθείτε να πιάσετε την κουβέντα από εκεί που την αφήσατε! Γιατί μπορεί να καταλάβει ο ένας για τον άλλο, πως η καθημερινότητα είναι δύσκολη και απαιτητική. Κι αν μην τι άλλο ξέρει πως στα δύσκολά σου θα τον αναζητήσεις. Και τότε θα του τα πεις όλα..
6. Ξέρει τον τρόπο να σε κάνει να γελάσεις.
Μεγαλώσατε μαζί. Έχει επηρεάσει το χιούμορ σου κι έχεις επηρεάσει το δικό του. Έχετε αστεία που τα καταλαβαίνετε μόνο οι δυο σας. Μπορεί να σε κάνει να λυθείς στα γέλια με μια λέξη! Ακόμα και με μια γκριμάτσα, ακόμα κι αν κανείς γύρω σας δεν μπορεί να καταλάβει τι το αστείο έχει γίνει και γελάτε μόνο εσείς οι δυο.
7. Θα προστατεύσει τα μυστικά σου.
Ξέρει, αν όχι όλες, τις περισσότερες ντροπιαστικές, γελοίες κι εξευτελιστικές στιγμές σου. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να σε κάνει να τις θυμάσαι και να σε εκβιάζει για να πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι, αν και πλέον το παίρνει ούτως ή άλλως γιατί σε περνάει 3 κεφάλια. Αλλά αν τολμήσει κανείς άλλος να το κάνει, θα σε υπερασπιστεί. Απόλυτα και ουσιαστικά.
8. Η συμβουλή σου είναι σημαντική.
Όσο κι αν απολαμβάνει να σε πειράζει και να σου σπάει τα νεύρα, είναι ο αδερφός σου και σε αγαπάει. Σέβεται κι εκτιμάει την γνώμη σου. Τη μετράει πάντα περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου όταν πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του.
9. Ήταν ένας από τους καλύτερους συγκάτοικους.
Μπορεί να μισούσατε ο ένας τον άλλο όταν μοιραζόσαστε το ίδιο δωμάτιο και ενίτε και το ίδιο σπίτι,αλλά θα σου λείπουν πάντα οι σκανταλιές, τα αστεία σας και οι φορές που κάλυπτε ο ένας τον άλλο.
10. Έχετε έναν δικό σας, ολόδικό σας κώδικα επικοινωνίας.
Εσύ κι ο αδερφός σου μπορείτε να κάνετε ολόκληρη συζήτηση χωρίς καμία λέξη, μόνο με μορφασμούς, γκριμάτσες κιι άηχες εκφράσεις, που κανείς γύρω σας δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει, ούτε ακόμα κι οι γονείς σας που σας βλέπουν τόσα χρόνια να το κάνετε.
11. Θα κάνει πάντα την προσπάθειά του για σένα.
Αν νιώθεις πεσμένη και το πεις στον αδερφό σου, το πρώτο που θα σε ρωτήσει θα είναι τι μπορεί να κάνει για να χαμογελάσεις. Από το να τσακιστεί να έρθει μέχρι το να σου μιλάει με τις ώρες στο τηλέφωνο κάτι που κανονικά το μισεί και το ξέρεις. Δεν θα σε αφήσει μέχρι να νιώσει πως είσαι καλά. Και θα κάνει τα πάντα μέχρι να βεβαιωθεί πως είσαι καλά!
Είναι αυτή η ανεκτίμητη σχέση που θα έχεις πάντα με τον αδερφό σου. Γεμάτη από στιγμές και μνήμες. Και αγκαλιές και χάδια και μυστικά. Δάκρυα που σου σκούπισε....
Αν ο πατέρας σου θα είναι πάντα ο βασιλιάς σου, ο αδερφός σου θα είναι ο πρίγκιπας σου!

Βάλε στόχους!!!

Καθ όλη τη διάρκεια ζωής μας κάνουμε όνειρα. Κάποια θα έλεγε κανείς πως είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν, κάποια άλλα αγγίζουν τα όρια της τρέλας και άλλα της επιστημονικής φαντασίας. Με κάποια νομίζουμε πως θα γίνουμε ευτυχισμένοι κι όταν έρχεται η ώρα που επιτέλους βιώνουμε αυτό, που κάποτε είχε χώρο μόνο στη φαντασία μας, νιώθουμε άδειοι.

Γι' αυτό είναι απαραίτητο κάποιος να είναι πολύ προσεκτικός τι εύχεται αλλά και τι νομίζει ότι θέλει. Τα όνειρα που κάνουμε δεν είναι τίποτα άλλο παρά στόχοι. Κάποιοι δύσκολοι, επίπονοι. Άλλοι πιο εύκολοι απ' ότι νομίζαμε και περιμέναμε. Ο κάθε στόχος είναι δυνατός, αν υπάρχει ισχυρό κίνητρο. Κι αν πραγματικά θες να επιτευχθεί πρέπει να μην αφήνεις τις παρασπονδίες να σε ξελογιάζουν.

Σταμάτα επιτέλους να παραπονιέσαι για το σώμα σου και τα κιλά που έχεις βάλει. Κουράστηκες κι εσύ ο ίδιος να ακούς τον εαυτό σου. Κάθε Σαββατοκύριακο η ίδια ατάκα: «Από Δευτέρα θα ξεκινήσω δίαιτα».

Πόσες Δεύτερες πέρασαν κι εσύ δεν άρχισες; Πόσες Τρίτες και Τετάρτες ήρθαν για να σου χαλάσουν το διατροφικό πρόγραμμα που είχες ξεκινήσει κι εσύ τις άφησες; Κάθε φορά που αποφασίζεις να το ράψεις, οι πειρασμοί λες και διαμαρτύρονται κι έρχονται όλοι μαζί. Μην τους αφήσεις. Δε βαρέθηκες πια ν' αφήνεις κάθε φορά στη μέση αυτά που ξεκινάς; Σκέψου πως είναι ένα στοίχημα που βάζεις με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Σταμάτα να αναβάλεις τις δουλειές που έχεις να κάνεις. Μην τα αφήνεις όλα τελευταία στιγμή. Γιατί να τρέχεις, ν' αγχώνεσαι και να δίνεις αφορμές; Το ξέρω, βαριέσαι αλλά σκέψου πως είσαι αναγκασμένος να κάνεις ορισμένα πράγματα. Καλύτερα λοιπόν να τα κάνεις με όρεξη, παρά βρίζοντας την τύχη σου.

Δε θέλεις να διαβάσεις, δε θέλεις να πας στη δουλειά, βαριέσαι να βγάλεις το σκύλο βόλτα νυχτιάτικα, να πλύνεις τα πιάτα, να απλώσεις. Όλοι βαριούνται, αλλά σκέψου πόσο σίγουρος νιώθεις με τον εαυτό σου, όταν έχεις διαβάσει ή το πόσο ξεσκάς όταν περπατάς μέσα στη νύχτα. Ή εκείνη τη στιγμή που κάθεσαι στον καναπέ, τι ανακούφιση νιώθεις που βλέπεις το σπίτι σε μια τάξη.

Και τέλος; Σταμάτα να φοβάσαι τον έρωτα. Έχει περάσει πολύς καιρός που είσαι μόνος σου. Δε βαρέθηκες να βολεύεσαι σε δανεικά σεντόνια; Πληγώθηκες τότε, ναι. Μα αυτό δεν πάει να πει πως πρέπει να χάσεις την πίστη σου στους ανθρώπους. Σε κανέναν να μην επιτρέπεις να σου δημιουργεί φόβο. Αν κάποιος μπορεί να σε κάνει να φοβάσαι αυτός είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Κι ακόμη και σ' αυτόν να μην το επιτρέπεις.

Τίποτα δεν είναι ανέφικτο στον πλανήτη που γεννήθηκες και ζεις. Σήκωσε τα βλέφαρα σου, ρίξε μια ματιά γύρω σου και θα δεις πως τα περίεργα είναι περισσότερα από τα δήθεν φυσιολογικά. Ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ την ονειρεύτηκες και μην υψώνεις τείχη.

Και να θυμάσαι πως όταν θα έρθει η ώρα της επιτυχίας και δεις όλους σου τους στόχους να πραγματοποιούνται, οφείλεις να μην είσαι μόνος. Γιατί κανένα όνειρο και κανένας στόχος δεν έχει αξία, αν δεν έχεις άτομα να μοιραστείς τη χαρά σου.

Οι λάθος φίλοι!!..

Οι άνθρωποι περνούν καλά, φωνάζουν, τραγουδούν, κλαίνε, πονάνε. Θα μπορούσε κανείς, να τους παρομοιάσει, μ' ένα ποτήρι που μέσα έχει αλκοόλ. Στις χαρές χαμογελαστοί πίνουν και χορεύουν. Στις λύπες σιωπηλά και μελαγχολικά πίνουν για να ξεχάσουν. Τι μένει; Γυαλί. Μια γυάλινη ψυχή, αυτό έχουν μέσα τους. Το χείριστο μ' αυτό το υλικό είναι πως όσο κι αν το προσέχεις σπάει πολύ εύκολα. Το μέσα μας είναι γυαλί που το εμπιστευόμαστε σε ξένα χέρια. Θα είναι άραγε προσεκτικοί αυτοί που θα έρθουν; Θα το εκτιμήσουν; Θα το κατανοήσουν ή μήπως βολεύει περισσότερο να υπεκφεύγουμε σε αναίμακτες καταστάσεις χωρίς κανένα ρίσκο;

Το ένα ψέμα φέρνει τ' άλλο, λένε. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα λάθη. Μ' ένα μαγικό τρόπο ένα λάθος αρκεί για να φέρει ένα τεράστιο μπούμερανγκ. Λάθη, λάθη, λάθη. Να τ' αγαπάς τα λάθη σου. Ξέρω, όταν τα σκέφτεσαι σε πονάνε. Μα σ' εκείνα χρωστάς ό,τι σωστό γνωρίζεις τώρα. Εκείνα μόνο μπορούν να σε κάνουν να δεις καθαρά. Να μετανιώσεις, να τρέξεις μπροστά ή πίσω.

Δε συμβαίνει, όμως, το ίδιο και με τους λάθος ανθρώπους. Εκείνοι είναι σαν μια ευθεία γραμμή. Δεν έχουν καμία αρχή και συνάμα κανένα τέλος. Χαμαιλέοντες που παίρνουν πάμπολλες μορφές, τους αρέσει να μεταμφιέζονται σε φίλους μα η αγαπημένη τους στολή είναι εκείνη του «ανθρώπου» σου. Ναι, στο λάθος σημείο και τη λάθος στιγμή.

Άνθρωποι που ποτέ δεν πίστεψαν σε σένα, που ξέχασαν να σου πουν πόσο όμορφος άνθρωπος ήσουν τότε.Που σε πλήγωσαν με τα λόγια τους, που δεν κατάλαβαν ποτέ τι είναι σημαντικό για σένα και τι όχι. «Δεν τους τα έμαθαν σωστά, τους διακατέχουν συμπλέγματα κατωτερότητας, έχουν περάσει πολλά κι έχουν πονέσει πολύ» θα έλεγε κάποιος τρίτος που θα ήθελε να τους δικαιολογήσει. Και τι με αυτό; Ξέρεις πόσα κουβαλάμε εμείς οι υπόλοιποι και πόσα είναι κείνα που κρύβουμε πίσω από ένα χαμόγελο; Στα κομμάτια να πάνε! Εμείς μάθαμε, εκείνοι γιατί ακόμη όχι ;

Θα σου πουν πως δεν μπορείς, θα σου κόψουν τα φτερά καθώς και κάθε ενθουσιασμό. Ξέρεις δε θέλουν να σε δουν να το κάνεις εκείνο το δύσκολο. Είναι αυτοί που θα ουρλιάξουν πως τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζεις. Το νου σου, όμως, τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα αντιλήφθηκες. Ζηλεύουν ακραία καθώς μέσα τους φοβούνται μη τους κάνεις αυτά που εκείνοι κάνουν σ' εσένα.Παράπονα, γκρίνιες και κριτική σε όλους.

Όταν περιβάλλεσαι από τέτοια λάθος άτομα, μην περιμένεις να συμβούν σωστά πράγματα στη ζωή σου. Είναι σαν την ανεμοβλογιά που δεν έχεις περάσει αυτοί οι άνθρωποι. Σε κολλάνε μ' όλες τις έννοιες. Σήκωσε τα τείχη και συνέχισε όπως εσύ είχες μάθει τόσο καιρό που περπατούσες μόνος. Εσύ βρίσκεσαι ήδη στο δρόμο για εκεί που θες να φτάσεις. Αυτοί δεν έχουν ξεκινήσει καν.

Γιατί άραγε ενώνονται άνθρωποι που δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να είναι μαζί; Γιατί επιτρέπεται αυτοί που αγαπιούνται περισσότερο απ' όλους να αλληλοπληγώνονται; Γιατί ο ένας να νιώθει πάντα περισσότερα και γιατί ο άλλος να βουλιάζει στον εγωισμό του; Όταν οι λάθος άνθρωποι, οι άνθρωποι που λανθασμένα βρέθηκαν μαζί, απομακρύνονται ο ένας απ' τον άλλον, τότε τα σωστά πράγματα θ' αρχίσουν να συμβαίνουν. 'Ισως αυτή, εν μέρει, να είναι και η τιμωρία τους.