Παράνομοι άνθρωποι ..????

Το σπίτι μας καίγεται και μεις ποτίζουμε τις γλάστρες… Κάπως έτσι θαρρώ σκέφτεται και ο καμμένος «ΛΑ.Ο.Σ» της Χρυσής Αυγής,αλλιώς πολύ απλά κάτι ξέρουν παραπάνω και μας το κρύβουν διότι αν μαθευτεί η αλήθεια την επόμενη κιόλας μέρα θα έρθει η συντέλεια του κόσμου. ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ. Το ακόμα πιο καταπληκτικό με αυτούς τους ανθρώπους ,(και κάπου εδώ εύχομαι να μην έχω κάποιον γνωστό με αυτές τις πεποιθήσεις γιατί θα με θεωρούσα τουλάχιστον κακομοίρα) , είναι ότι θεωρούν τον κόσμο διανοητικά καθυστερημένο. 

 « Όχι έγω δεν έχω κάτι με τους μετανάστες αλλά είναι καλύτερα που γυρνούν πεινασμένοι, αβοήθητοι και εξαθλιωμένοι καταφεύγοντας στην παραβατικότητα για να επιβιώσουν ?» Και σε ρωτάω….  «Γιατί τα σύνορα είναι ακόμα ανοιχτά και τους επιτρέπουν να μπουν στην Ελλάδα και ύστερά τους κυνηγάνε λες και είναι εγκληματίες? Επίσις, όλοι όσοι έχουν έρθει στην Ελλάδα, εργάζονται, έχουν οικογένεια και σου πληρώνουν όλους τους φόρους, γιατί αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο?»

Είμαστε στο 2012, σε μια ευρωπιακή χώρα,όπου έχουμε μεγαλώσει με έναν τρόπο σκέψης ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και παρόλα αυτά έρχεται ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που πιστεύουν ακράδαντα ότι η αιτία που η Ελλάδα έχει πιάσει πάτο είναι η μετανάστες και η λύση είναι……να τους αποκεφαλίσουμε.!!! Συγχαρητήρια λοιπόν. Πραγματικά αν πιστεύει έστω και ένας από αυτούς ότι αν διώξουμε,σφάξουμε,βάλουμε σε ηλεκτρική καρέκλα κ.λ.π τους μετανάστες η Ελλάδα θα επανέλθει και όλοι θα είναι χαρούμενοι σαν το μικρό σπιτί στο λιβάδι ας το κάνουμε λοίπον. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που οι πολυαγαπημένοι μας βουλευτές μας κλέβουν τα λεφτά, η αδικία ότι οι μετανάστες κυκλοφορούν στην ίδια χώρα με αυτούς τους τρώει τα σωθηκά. Καταλαβαίνω απόλυτα δεν φταίνε αυτοί.

Είναι κρίμα να βλέπεις νέα παιδιά να έχουν τόσο μίσος στην ψυχή τους για συνανθρώπους τους μόνο και μόνο επειδή έχουν άλλη θρησκεία,χρώμα και μίλανε άλλη γλώσσα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι είναι πολλές οι διαφορές….χμμ 

Ισχύει ότι οι άνθρωποι στις δύσκολες καταστάσεις οδηγούνται στις ακραίες καταστάσεις διότι αυτές θεωρούνται οι πιο εύκολες λύσεις. Κανείς δεν είπε όμως ότι ο εύκολος δρόμος είναι και ο σωστός. Κάτι τελευταίο και τελειώνω….. Κανένας άνθρωπος, είτε είναι μετανάστης είτε όχι, δεν φοβάται κανένα από αυτά τα πιτσιρίκια ,που βάζουν μια κουκούλα και καταστρέφουν ότι βρουν μπροστά τους και που έχουν μάθει να τα βρίσκουν όλα έτοιμα. Ο άνθρωπος που ξέρει τι αξίζει και είναι περήφανος που δημιούργησε το οτιδήποτε από την αρχή, ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, περπατάει με το κεφάλι ψηλά και αδιαφορεί ανεξαρτήτου χρώματος,θρησκείας γλώσσας...

Και ας σκεφτούμε επιτέλους ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος!!!!!!

Just smile..!!

 Λεφτά.... είχαμε! Λιγότερα άγχη, περισσότερη αισιοδοξία και κυρίως ΟΝΕΙΡΑ... Είχαμε στόχους για το μέλλον ενώ τώρα δεν ξέρουμε αν θα έχουμε μέλλον. Όλα αυτά όμως γιατί μάλλον ζούσαμε σε μία ψευδαίσθηση ή μάλλον έτσι λέμε για να μην παραδεχτούμε πόσο βολεμένοι ήμασταν.. Ο καθένας για την πάρτη του και όποιος μπορούσε να πάρει, συγνώμη να κλέψει ήθελα να πω, περισσότερα ήταν ακόμα πιο ευτυχής.

Ξαφνικά το χάος.! Τα προβλήματα άρχισαν σιγά σιγά να βγαίνουν στην επιφάνεια και μαζί τους και οι υπαίτιοι της όλης συμφοράς. Θύματα όμως και ΠΑΛΙ είναι οι ίδιοι που ήταν θύματα και όλα αυτά τα χρόνια....μετανάστες, υπάλληλοι που μια ζωή θα παραμένουν υπάλληλοι κάνοντας συγχρόνως και αγγαροδουλειές( σε δουλειά να βρισκόμαστε)  και ελπίζουν σε κάποια αύξηση ή προαγωγή κλπ κλπ κλπ.... Πόσο χαρούμενοι και δικαιωμένοι μπορεί να νιώθουν πια αυτοί οι άνθρωποι από την ζωή τους? 
Δεν μισώ ανθρώπους ΑΛΛΑ πόσο θέλω να βασανίσω δυο-τρία άτομα ( παραπάνω είναι αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι) που προφασιζόμενοι την οικονομική κρίση μειώνουν τους μισθούς και αν τολμήσεις να φέρεις την παραμικρή αντίρρηση ακούς ένα ωραιότατο ..."Άμα δεν σου αρέσει υπάρχουν χιλιάδες εκεί έξω με περισσότερα προσόντα και είναι διαθέσιμοι για δωδεκάωρη απασχόληση ,με βασικό μισθό και φυσικά χωρίς να ζητάνε τις υπερωρίες τους". Και σε ρωτάω. Γιατί δεν παίρνεις αυτούς? Και ναι φυσικά και υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι γιατί πολύ απλά είναι νέοι που μόλις έχουν πάρει το πέμπτο μεταπτυχιακό τους και απλά η μόνη δουλειά που μπορούν να βρουν είναι σερβιτόροι ( αν και αυτό ακόμα είναι πολύ δύσκολο αν δεν έχεις προϋπηρεσία τουλάχιστον δύο χρόνια στον κύριο Μπάμπη που έχει το καφενείο της γειτονιάς) ...ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ!!!! Το χειρότερο είναι όταν τα άτομα αυτά που από το πρωί μέχρι το βράδυ σου λένε ένα ήρεμο και υπέροχο τραγούδι συνοδευόμενο από κλάψα ότι δεν έχουν και ότι τα παιδιά τους δεν μπορούν να τα στέλνουν πια στο πιο ακριβό κολέγιο αλλά αναγκάζονται να πηγαίνουν στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς (άκουσον άκουσον)ενώ το ίδιο βράδυ θα πάνε να πετάξουν 10 καλαθάκια γαρύφαλλα στον αγαπητο κύριο Κιάμο, έτσι για το καλό.
Σε αυτές τις περιπτώσεις απλά χαμογελάς, ρίχνεις και μια κατάρα απο μέσα σου άμα σου βγει και απλά ελπίζεις ότι η φράση , "Ο,τι δίνεις παίρνεις" δεν έχει βγει τυχαία αλλά ένα χέρι από κάπου θα έρθει να τους μαζέψει όλους.

« Το εύκολο ναι….»

Διαφορετικοί κόσμοι. Μακρινές αποστάσεις. Τόσο ίδιοι αλλά συγχρόνως και τόσο διαφορετικοί. Το πανεπιστήμιο τεράστιο και υπερπολυτελές …θα μπορούσα να πω ότι θυμίζει ένα καλό κολέγιο, όμως η ζήλεια μου που δεν υπάρχει ένα αντίστοιχο στην Αθήνα το κάνει αδιάφορο. Κάθομαι τους παρατηρώ και προσπαθώ να βάλω τα ΔΙΚΑ μου άτομα στη θέση τους , όμως δεν μου φαίνεται περίεργο! Αντιθέτως, μου ταιριάζει σαν εικόνα. Μέχρι και ο καιρός σήμερα θυμίζει έντονα Αθήνα… πολύ μελαγχολικός… Σκέφτομαι πόσο πολύ επέμενα και ήθελα να έρθω εδώ αφήνοντας πίσω την Αθήνα και τον θόρυβό της, ήθελα μοναξιά, αλλά διαπιστώνω πόσο απέχει τελικά η πράξη από την σκέψη και την θέληση. Ναι θέλουμε να φύγουμε μακριά και να δραπετεύσουμε απ ότι μας κρατάει πίσω και μας κουράζει αλλά αυτός είναι ο κόσμος μας , η ζωή μας η ίδια… ή μήπως δεν τον έχουμε ανακαλύψει ακόμα? Το μόνο σίγουρο είναι με ενοχλούν τα κακεντρεχή σχόλια που ακούω συχνά για τον τωρινό μου κόσμο όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα και βλέπω τον εαυτό μου να αμύνεται αλλά και να επιτίθεται σε όποιον προσπαθεί να μου τον βλάψει..πόσο περίεργη αίσθηση… Ξέρεις ότι είναι αλήθεια, αλλά είναι τόσο πικρή και δύσκολη να την αποδεχτείς. Στην αρχή βλέπεις την συντριβή και λες εύκολα φεύγω, και όταν τα καταφέρεις….. Αναπολείς …..!!!

Μουσικά........... πιόνια

Αντοχές για όλες τις καταστάσεις και για όλες τις δυσκολίες.... Έχουμε γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη σούπερ ήρωες  για να αντιμετωπίσουμε το κάθε εμπόδιο που θα προκύψει. ΓΙΑΤΙ? Έχουμε σταματήσει να ζούμε, να ονειρευόμαστε ακολουθώντας τη μάζα και τις επιλογές της. Στο δρόμο όλοι τρέχουν . Μπαίνω κάθε φορά στο μετρό και είναι όλοι τόσο προβληματισμένοι , τόσο ανικανοποίητοι και τόσο μπουχτησμένοι που αυτό το βλέπεις στο βλέμμα τους.

 Πολλές φορές  όλο αυτό το πρόβλημα το προκαλούμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας διότι ανεχόμαστε άτομα που αντί να μας δώσουν μία ώθηση να χαιρόμαστε και να έχουμε όρεξη για δημιουργία, έχουμε επιλέξει να έχουμε στη ζωή μας άτομα που μας ρίχνουν και με τις πράξεις και κυρίως τη συμπεριφορά τους μας μιζεριάζουν κάθε μέρα και πιο πολύ......

     "Θέλω να πάω για κάμπινγκ με την παρέα μου αλλά οι περισσότεροι έχουν ήδη κανονίσει να πάνε Μύκονο...."  " Ήθελα να πάω cinema με τον συντροφό μου αλλά προτίμησε να πάει βόλτα με τους φίλους του" ................

Πνιγόμαστε από τα πάντα και είναι σαν να παίζουμε το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες.... Η μουσικη αρχίζει και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό της. Η μουσική σταματάει και μαζί της και μεις μόνο που στον επόμενο γυρω ο ένας θα μείνει απ' έξω γιατί η μία θέση θα έχει φύγει. Έχουμε μόνο μία ευκαιρία να κερδίσουμε τη θέση μας. Ή μηπως να αρχίσουμε εμείς οι ίδιοι να ορίζουμε πού θέλουμε να είμαστε και με ποιούς? Στο κάτω κάτω ΕΜΕΊΣ αποφασίζουμε την εξελιξή μας και όποιος έχει αντίρρηση η πόρτα είναι ορθάνοιχτη και σκυλιά δεμένα όχι με σκοινί αλλά και με αλυσίδες......

 

 Ο σεβασμός κερδίζεται μόνο όταν είσαι ο εαυτός σου και όχι με το να προσποιείσαι κάτι που αρέσει σε άλλους με αποτέλεσμα να γίνεσαι κάτι ψεύτικο... Καλύτερα να σας μισούν γι αυτό που είστε παρά να σας αγαπούν για κάτι που δεν είστε διότι αργά η γρήγορα η αλήθεια βγαίνει στην επιφάνεια.........................και οι μάσκες πέφτουν..

                     

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΣΤΗ....ΖΩΗ

Η πρώτη εντύπωση....χμμ για μένα? Το Α και το Ω... Κάποιοι λένε ότι ειναι υπερβολικό να κρίνεις κάποιον με την πρώτη ματιά όμως τί γίνεται όταν κάποιος σου κάθεται στραβά με την πρώτη καλημέρα? Χάρηκα να περνάς καλά αλλά μακρυά μου.
Πλέον ο κόσμος εντυπωσιάζεται από την ωραία εμφάνιση, τα λούσα και μάλιστα όσο πιο εσωστρεφής φαίνεσαι τόσο πιο συμπαθητικός γίνεσαι στα μάτια της νέας σου "παρέας". Μπράβο σου! Έγινες συμπαθής με έναν τρόπο ψεύτικο που αργά ή γρήγορα θα φανερωθεί η πραγματική σου προσωπικότητα. Δεν είσαι υπερήφανος για τον εαυτό σου ή μήπως πιστεύεις ότι αν υιοθετήσεις στοιχεία που δεν σου ταιριάζουν γίνεσαι πιο σημαντικός? Και αν τελικά απλα γελοιοποιείσαι?

Μην προσπαθούμε πάντα να είμαστε πρωταγωνιστές στις ζωές των άλλων αλλά να γίνουμε πρωταγωνιστές στη δική μας ζωή και ας είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων..... Σημασία εξάλλου έχει να εξελισσόμαστε και να ξεπερνάμε ακόμα και αυτούς που θαυμάζουμε και όχι να τους μοιάζουμε και να παραμένουμε στάσιμοι.......