Μουσικά........... πιόνια

Αντοχές για όλες τις καταστάσεις και για όλες τις δυσκολίες.... Έχουμε γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη σούπερ ήρωες  για να αντιμετωπίσουμε το κάθε εμπόδιο που θα προκύψει. ΓΙΑΤΙ? Έχουμε σταματήσει να ζούμε, να ονειρευόμαστε ακολουθώντας τη μάζα και τις επιλογές της. Στο δρόμο όλοι τρέχουν . Μπαίνω κάθε φορά στο μετρό και είναι όλοι τόσο προβληματισμένοι , τόσο ανικανοποίητοι και τόσο μπουχτησμένοι που αυτό το βλέπεις στο βλέμμα τους.

 Πολλές φορές  όλο αυτό το πρόβλημα το προκαλούμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας διότι ανεχόμαστε άτομα που αντί να μας δώσουν μία ώθηση να χαιρόμαστε και να έχουμε όρεξη για δημιουργία, έχουμε επιλέξει να έχουμε στη ζωή μας άτομα που μας ρίχνουν και με τις πράξεις και κυρίως τη συμπεριφορά τους μας μιζεριάζουν κάθε μέρα και πιο πολύ......

     "Θέλω να πάω για κάμπινγκ με την παρέα μου αλλά οι περισσότεροι έχουν ήδη κανονίσει να πάνε Μύκονο...."  " Ήθελα να πάω cinema με τον συντροφό μου αλλά προτίμησε να πάει βόλτα με τους φίλους του" ................

Πνιγόμαστε από τα πάντα και είναι σαν να παίζουμε το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες.... Η μουσικη αρχίζει και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό της. Η μουσική σταματάει και μαζί της και μεις μόνο που στον επόμενο γυρω ο ένας θα μείνει απ' έξω γιατί η μία θέση θα έχει φύγει. Έχουμε μόνο μία ευκαιρία να κερδίσουμε τη θέση μας. Ή μηπως να αρχίσουμε εμείς οι ίδιοι να ορίζουμε πού θέλουμε να είμαστε και με ποιούς? Στο κάτω κάτω ΕΜΕΊΣ αποφασίζουμε την εξελιξή μας και όποιος έχει αντίρρηση η πόρτα είναι ορθάνοιχτη και σκυλιά δεμένα όχι με σκοινί αλλά και με αλυσίδες......

 

 Ο σεβασμός κερδίζεται μόνο όταν είσαι ο εαυτός σου και όχι με το να προσποιείσαι κάτι που αρέσει σε άλλους με αποτέλεσμα να γίνεσαι κάτι ψεύτικο... Καλύτερα να σας μισούν γι αυτό που είστε παρά να σας αγαπούν για κάτι που δεν είστε διότι αργά η γρήγορα η αλήθεια βγαίνει στην επιφάνεια.........................και οι μάσκες πέφτουν..